Bu seri ile ilgili bu kadar ciddi beklenti içinde olmamın iki nedeni vardı. Dürüst olmak gerekirse, en büyük neden, serinin yazarının Chip Zdarsky olarak duyurulmasıydı. Fakat Howard the Duck karkaterinin kendisi de oldukça önemli bir faktördü. Beş sayı sonunda iptal edilen Howard the Duck serisinin bir incelemesini yazmadan önce, karakter ile ilgili çeşitli temel bilgileri biraz açıklamak, ve Marvel’ın şu sıralarda “moda” haline getirmeye çalıştığı bir karakter mantığından neden ayrıldığını bir nebze açıklamak istedim.
Son dönemde, özellikle Guardians of the Galaxy filminin popülaritesi ve Rocket Rackoon, Groot gibi karakterlere olan ilgi nedeniyle, Marvel’ın (ve hatta bu sene Bat-mite’a bir seri ayırdığını düşündüğümüzde, DC’nin) eğlenceli, sadece mizah yönüyle ayakta kalan, süper kahraman dünyasının geri kalanına fazla uymayan ve büyük ölçüde genç bir okur kitlesini hedef alan seriler yayınlama yönünde bir eğilimleri olduğunu söylememiz mümkün. Bu, satış rakamları açısından tatmin edici denebilecek sonuçlar verse de, “hardcore” süper kahraman okurları tarafından genellikle sevilmeyen ve zaman zaman dalga geçme konusu haline getirilen bir durum.
Marvel Evreni’nde yaşayan ve konuşan bir ördek olarak – ne yazık ki – Howard the Duck da yeniden gündeme gelmeye başladığı bugünlerde, “ciddiye alınmama” furyasından nasibini alıyor. Oysa karakterin geçmişi, yaratılış süreci ve Marvel içinde yarattığı sıkıntılar biraz anlaşıldığında, karakterin tüm bunlardan ne kadar farklı bir akımın ürünü olduğunu görmek mümkün.
1973 yılında Marvel bünyesinde çalışmış olan en enteresan adamlardan biri olan Steve Gerber tarafından yaratılan, ve bir süre sonra Gerber’ın Marvel’daki en büyük başarısı haline gelerek kült statüsüne ulaşan Howard the Duck, bir şekilde kendisini Marvel Evreni’nde bulup – “tüysüz maymunlar” olarak nitelediği – insanlar arasında varolmaya çalışan, konuşan, puro ve içki içen; Gerber’ın dönemin Amerikası üzerine görüşlerini aktarmak için bir toplumsal eleştiri unsuru olarak kullandığı, yer yer absürt, son derece enteresan bir figür.
1960’lardan beri neredeyse tamamen süper kahramanlar tarafından domine edilen Amerikan süper kahraman çizgi romanları içinde elde edilen bu ciddi popülarite, Marvel’da Defenders, Guardians of the Galaxy, Man Thing gibi pek çok önemli karakter üzerinde çalışmış olan Gerber ile firma arasında bir “telif hakkı” krizine yol açıp Gerber’ı seriden ve Marvel’dan ayrılmaya itene dek son derece kayda değer bir seri olarak devam ediyor.
Bu süre zarfında, Howard yalnızca Gerber’ın varoluşsal bazı sıkıntılarını çizgi romanlarına dökmesine yardımcı olan bir aracı olarak kalmıyor, aynı zamanda çizgi roman tekniği açısından da oldukça ilginç sayılara yol açıyor. Aşırı popülaritesi nedeniyle gazetelerde yayınlanacak bir çizgi banta da dönüştürülen, ABD başkanlığı için seçimlere girdiği bir hikayeye konu olan ve hatta Disney’in (Donald Duck’a benzerliği nedeniyle) müdahalesine uğrayan Howard, aynı zamanda Marvel’ın ilk sinema filmi olma gururunu da yaşıyor — ama tabi 1986’da George Lucas tarafından çekilen bu film korkunç bir başarısızlığa uğruyor.
Yine de, filmin başarısızlığı ile karakterin kendisinin pek alakası yok – bahsettiğimiz karakter, öyle Rocket Rackoon gibi, “Haydi eğlenceli ve silah taşıyan bir rakun yapıp sevimli olalım!” mantığıyla çıkarılmış, piyasaya sürülmüş bir iş değil; kara mizahla, toplumsal gözlemlerle, zeki hikayelerle dolu, yetişkinlere yönelik sayılı Marvel karakterlerinden bir tanesi. Ya da en azından, karakterin orijinine baktığınız zaman, böyle bir temelden geliyor.
Yukarıda gördüğünüz kapak bunun güzel bir örneği. Gerber’ın, 2000’li yılların başında Marvel için hazırladığı yeni Howard the Duck serisi, serinin kapağından, sağ alt köşede yer alan uyarıdan ve Marvel’ın yetişkinlere yönelik MAX etiketi altında yayınlanmasından rahatlıkla anlaşılacağı gibi, bugünkü furyanın çok tersi bir geleneği işaret ediyor.
Howard the Duck’un 2015’teki bu geri dönüşü, elbette çok pozitif bir durum olmayabilir. Benim burada açıklamaya çalıştığım şeyler, 1970’li yılların çizgi romanlarına dayanan bir takım özellikler ve Marvel’ın Howard’ı geri getirmekteki tek amacının, Guardians of the Galaxy filminin sonunda gözüktüğü beş saniyenin ardından yeni bir Rocket Rackoon, Groot, Squirrel Girl vs. yaratmak olması da muhtemel.
Yine de, karakterin yazarlığına Chip Zdarsky gibi birinin getirilmesi ve daha ilk sayılardan Secret Wars, Infinity Gauntlet vs. gibi Marvel için “kutsal” olduğu söylenebilecek konularla dilediğince dalga geçmesine izin verilmesi, durumun tamamen umutsuz olmadığını gösteren faktörler. 1980’li yıllarda Gerber aynı şeyi yapmaya çalıştığında aldığı tepki için, yazarın sitesine göz atmanız yeterli.
Böyle bir serinin mantığını anlamak için karakterin yayın tarihi ile ilgili bu temel noktaları bilmek gerekiyor, fakat dediğim gibi, bunlar sadece serinin incelemesini yazmadan aktarmak istediğim ve uzunluk nedeniyle ayrı bir yazıya ayırdığım konular. Howard the Duck (ve özellikle Steve Gerber’ın Marvel ile yaşadığı sorunlar) hakkında daha fazla bilgi almak için şu yazıya bakabilir, karakterin farklı doğası hakkında fikir verebilecek kısa bir okuma için, Howard the Duck (vol.1) # 16′ya göz atabilirsiniz.