Aslında böyle bir soru neden var onu düşünmek lazım önce. Bu sorunun varlığı ve neden cevaplanması gerektiğinden öncesine dönmek lazım. Sorudan önce ne gelir? Düşüncelerimiz, kafamızda kurduğumuz doğru/yanlış algıları, bize dayatılan kodlar sonrası ağzımızda kelimelere dökülen kendimizi onaylama ihtiyacı bir bakıma sorular. Sorunun kendisi de bireyin varlıksal bir bütünü içinde kendine yer edinen bir olgu bu yüzden. Soru; Superman neden en iyi süper kahraman?
Bu soruyu yapısöküme de tabi tutmak gerekli. Superman? Neden? En iyi? Süper kahraman? En iyi kalıbının tartışılması bir bakıma anlamsız; ölçüme tabi tutulabilecek bir şey değil. O zaman neden Superman’i bir kalıba sokmak ihtiyacı hissediyoruz? Bir sıraya dizme söz konusu burada çünkü Superman’e karşı olan tavrımız herhangi başka bir karaktere olan tavrımızdan çok daha farklı. Ona diğerlerine davrandığımız biçimde davranmak istiyoruz, onu diğer karakterleri çözümlemenin içine katarak anlamdırmak istiyoruz. Superman sorusu da bu noktada devreye giriyor zaten. Neden Batman, Spiderman ya da herhangi bir başka karakter bu denklemin içine girmek zorunda? Ya da Superman neden diğer karakterlerin içinde bulunduğu denkleme dahil edilmek zorunda? Ayrıca son soruya gelirsek; Superman’i süper kahraman konsepti altında değerlendirme gerekliliği nereden gelmektedir? Tabii ki çizgiromanlar, süper kahramanlar bu kültürün bir parçası Superman, daha da ileri gidersek bu alt-kültürün sadece ikonu değil, aynı zamanda miladı. Fakat yeniden soruyorum; Superman’i bu düzleme sokma, bu kalıplar içinde değerlendirme gerekliliği ne kadar önemlidir?
Kısacası sorunun kendisi sadece kendini onaylayan bir konumda değil, aynı zamanda kendi gereksizliği içinde keyfimizi kaçırtabilecek bir yapı ile kafamızı kurcalatıyor. Öte yandan Superman’in gerçekten en iyi süper kahraman olduğunu kabul etmemek bir bakıma okuyucunun karakter analizi konusunda yetersizliğinden ya da soruyu yanlış anlamasından kaynaklanmaktadır.
Modern insan, kahramanlarının düştüklerini, yenildiklerini, ezildiklerini görmek ister. Böylece kendilierini varlıksal olarak daha iyi, rahat hissederler. Superman’in en zor anlardaki duruşu ve yıkılmaması, her zaman ne olursa olsun doğruyu veya doğru olması gerekeni yapabilecek kabilyette olması, insanların kendilerini daha değersiz ve aşağı hissetmelerine neden olabilir. İnsan bu noktada kendi yetersizliğini ortaya çıkartan bir objeyi ya da süjeyi tabii ki reddeder. Bir şeyin bu kadar büyük bir güce sahipken, idealleri doğrultusunda hiçbir zaman taviz vermeden ya da arzularına yenilmeden, hergün, her dakika sağlam durabilmesi ve görece saf kalabilmesi kabul edilemez bir noktaya varır. Her güç yozlaşır, bozulur, ahlaksızlaşır çünkü bu insanın doğasında vardır argümanını çürütebilen bir karakter, sürekli hata yapan ve sürekli bocalayan insanın içindeki umudu yitirmesine neden olabilir.
Aslında işte bu noktada Superman, bu umudu yaşatan ya da yaşatmaya çalışan bir karakter olarak var olur okuyucu karşışında. Superman en basitinden okuyucuya her zaman olduğundan daha iyi bir insan olabileceğini gösterir. Her zaman ne olursa olsun doğru olan seçimleri ve davranışları gerçekleştirirsen daha iyi bir dünya yaratabilirsin. Süperman sadece doğaüstü güçleri ile dünyayı kurtarmaz, bunlar sadece aksiyon adına yapılan hamlelerdir. Superman dünyayı insanlara ve insanlığın gücüne her zaman inanarak kurtarır dünyayı. Lois Lane’e, Jimmy Olsen’a, Perry White’a, Lex Luthor’a, Bruce Wayne’e inanır. Her insanın, içinde bulundukları durum ne olursa olsun, doğruyu seçeceğine inanır. Luthor kötü bir insan değildir. Asla öyle olmamıştır çünkü Superman onun içinde iyiliği her zaman görmüştür. Belki büyük bir saflık sergiler ama tüm kalbiyle Luthor’ın iyi bir insan olduğuna inanır. Superman bu yüzden insanlık için ideal bir yol çizer çünkü kendisi karakteri ile ideal bir insandır. Onu kahraman yapan özellikleri budur. Umudun, iyiliğin, adaletin, doğrunun simgesi, sembolü olarak var olur.
Soru bu yüzden hiçbir zaman en güçlü olarak şekillenmemiştir çünkü soruyu dillendiren herkes bilir ki soru Superman’in doğaüstü güçleri ile hiçbir zaman alakalı olmamıştır. Sarı zemin üzerine çizilen kırmızı S sembolü bu yüzden beni her seferinde heyecanlandırır çünkü benim de kendi doğru ve yanlışlarım ile, hatalarım ile birgün onun gibi bir kahraman olabileceğimi hissettirir bana. Kahraman olmak için cesaret, dürüstlük, adalet anlayışı gibi konseptler ile doğru yolda, iyiye doğru attığınız her adım sizi birer Superman yapacaktır, uçma kabiliyetiniz ya da çelikten daha sağlam gövdeniz değil.
Superman bir insan-üstü konsept değildir bu yüzden, bir tanrı hiç değildir. O, Plato’nun mağarasına çizdiğimiz bir insan figüründen ibarettir. O uçmaya devam ettikçe bu insan imajı her zaman varılabilir bir amaç olacaktır. O yüzden soru saçma olsa da, sorunun öncesinde hissedilen duygular ve varılan düşünceler bize bu soruyu sorma hakkı verir.