Before Watchmen serisinin ilginç bir özelliği, bir süre boyunca çıkan her sayının arkasında, iki sayfalık, tamamen farklı temalı, farklı konulu bir çizgi roman serisi olmasıydı. Hangi Before Watchmen serisini alırsanız alın, son iki sayfasını açtığınızda, “The Curse of the Crimson Corsair” adlı, mistik korsan hikayesiyle karşılaşıyordunuz.
Watchmen’in edebi bir teknik olarak kullandığı “çizgi roman içinde çizgi roman” mantığına zayıf bir gönderme olan The Curse of the Crimson Corsair, kötü yazılmış, kötü kurgulanmış, tamamen amaçsız bir çalışma.
Seri Hakkında
Yazar: Len Wein
Çizer: John Higgins
Kaç Sayı: 28 – her sayıda iki sayfa
Watchmen’de Neydi? – The Curse of the Crimson Corsair’ın, aslında Watchmen ile herhangi bir alakası bulunmuyor. Watchmen’in içindeki çizgi roman, The Tale of the Black Feighter ile çeşitli ortak noktaları var.
Watchmen’in yenilikçi bir çizgi roman olduğunu söylemeye, eseri okumuş olan birine Tale of the Black Freighter çizgi romanını tekrar hatırlatmaya gerek yok. Before Watchmen için kolları sıvayan DC yetkilileri de, Moore’un “çizgi roman içinde çizgi roman” tekniği karşısında cevapsız kalmak istememişler ve yazarın zamanında “Süper kahramanların zaten var olduğu bir dünyada, çizgi romanların süper kahramanlarla alakalı olması mantıklı olmaz” şeklinde bir düşünceyle kullandığı “korsan” türünde bir hikayeyi, her sayının arkasında iki sayfa olacak şekilde, bizlere sunmuşlar.
Yazar Len Wein ve John Higgins kadrosu aslında gözüktüğünden daha ilginç bir kadro. Before Watchmen’in “all star” gibi gözüken yazar – çizer takımının yanında, Wein ve Higgins Watchmen’in kendisinde aktif olarak rol almış sanatçılar: Wein asıl serinin editörü, Higgins de renklendirmeleri yapan sanatçı.
“Adamlar asıl olayda da varmış, bu sağlam bir iş olmasın sakın?” diye düşünüyor olabilirsiniz.
Düşünmeyin.
Watchmen’de edebi bir teknik olarak kullanılan “çizgi roman içinde çizgi roman” mantığı ile paralelliğin, “Bastığımız çizgi romanların içine iki sayfa da ekstradan başka bir çizgi roman koyalım!” şeklinde kurulmuş olması yeterince kötü değilmiş gibi, The Curse of the Crimson Corsair, tamamen anlamsız, ne işe yaradığı belli olmayan – ve üstüne üstlük, kendi içinde de oldukça kötü yazılmış, başarısız bir seri olarak göze çarpıyor.
Mürettebatın gördüğü vahşi tepkiye ayaklandığı için gemisinden atılan, ve efsanevi Flying Dutchman gemisinde “ruhunu kaybeden” denizci Gordon McClachlan’ın, ruhunu ve özgürlüğünü geri alma çabasını konu alan The Curse of the Crimson Corsair okuyucuyu kesinlikle içine çekemeyen bir anlatıya sahip. Yazar Len Wein’in fazla kelime kullanarak edebiyat yapma çabası, hem hikayeyi fazlasıyla karışık hale getiriyor, hem de antipatik bir kasıntı havası yaratıyor. Kahramanımızın ruhunu geri almak için yaptığı “görevler” de basit ve kötü bir video oyununu hatırlatacak nitelikte.
Bütün bunların üstüne, Wein ile Higgins’in serinin orta yerinde kavga etmesi, Wein’in yazarlığı bırakmasına, Higgins’in de aynı – hatta belki de daha büyük bir beceriksizlikle yazarlığı üstlenmesine yol açıyor. Yetiştirme problemleri nedeniyle Epilog sayısını iptal etmek zorunda kalan DC yetkilileri, bu hikayeyi yarım yamalak bir sona ulaştırsalar da, başta kurgulandığı gibi serinin tamamına yayamıyorlar, The Curse of the Crimson Corsair, tatmin etmeyen bir sonla Moloch serisinin ikinci sayısında sona eriyor.
Yetiştirme sorunları, ego çatışmaları, sadece şiddet olsun diye kullanılan şiddet, Alan Moore özentiliği ve edebi olmaya çalışan yüzeysel temalarıyla, The Curse of the Crimson Corsair Before Watchmen ile ilgili sorunların tamamını bir araya getirmeyi başarmış – ama bunun dışında, “metafiziksel olaylarla dolu, vahşi korsan hikayesi” genre’ı tutkunları haricinde, kimseyi tatmin etmeyecek bir arka plan hikayesi olmanın ötesine gidememiş.
Herhangi bir sebepten dolayı, kendinize bu hikayeyi okuma deneyimini yaşatmak isterseniz, burada derlediğimiz okuma listesi, Before Watchmen sayılarını, Curse of the Crimson Corsair sırasıyla nasıl okumanız gerektiğini açıklıyor.