Hickman’ın TMP serisi üçüncü sayısı ile sonunda beklediğim patlamayı yaptı diyebilirim. Tabii, sonunda Japonya’ya atılan atom bombasının bu patlamayla da ilgisi var.
Sayı birçok karakter etrafında dönüyor, bir önceki sayılarda da böyleydi, ama Hickman bu sefer bu birçok karakteri ilk kez tek sayıda hepsine eşit derecede zaman ayırmaya çalışarak işlemiş. Feyrman’ı Einstein ile muhabbet ederken görüyoruz,
Oppenheimer şu an tam hatırlayamadığım Nükleer adam Harry konuşuyor, o da yetmiyor General’in çocukluğunu gördüğümüz flashback’te elemanın ne kadar sapıkça bir anlayışla atom bombasının kullanılmasını sağladığını algılıyoruz. Oppenheimer’ın diyalogda söylediği felsefi cümleler de hatırlanması gereken ayrıntılar aslında; Plutonium kazası sonrasında bedeni iskeleti hariç yok olan fakat ömrü binlerce yıl uzayan Harry’e şöyle diyor; “24000 yıla varan bir ömre sahip olacaksın, ama unutma ki bu sonsuzluk karşısında çok küçük bir rakam. Vücudundaki kalsiyumlardan bile daha çok yaşayamacaksın”.
Daha ilginç olan noktalar da var tabii. Roosevelt’in erken ölümü haliyle MP’i de bir kaosa sürüklüyor, General bu yüzden apar topar atom bombasını atmak için uğraşıyor yerine gelecek hippi Truman ile uğraşmak istemiyor. Zaten görüyoruz ki Truman hakkaten tantirik ayinler yapan bir hippiymiş, Roosevelt ölünce ordu onu sürükleyerek Beyaz Saray’a çıkartıyor. Feyrman ile Einstein’ın da bu noktada yaptıkları muhabbet de ilginç. Feyrman, Einstein’dan bombayı nasıl yollayacaklarına karar veremedikleri için ondan yardım istiyor. Verdikleri karar doğrultusunda bombayı o şekilde inşa edeceklermiş. Bütün gün gizemli duvarı inceleyen çok meşgul Einstein da; “ikisini yapın o zaman” diye geçiştiriyor kendisini. Einstein’ın ilgilendiği proje çok önemli, bu artık kesin çünkü Hickman duvar etrafında o kadar çok gizem yarattı ki birçok şeyin çözüleceği ya da düğümleneceği nokta bu duvarın hikayeye dahil olması ile olacak gibi gözüküyor.
Neyse, tabii bizim Truman kesinlikle bombanın atılmasını istemiyor, fakat bu bombadan daha beş dakika önce haberi olmuş ve bombayı atmak için yerinde duramayan General telefonda Truman’ı duymamazlıktan gelerek bombayı Japonya’ya yollatıyor. Tabii, bunun bir başka nedeni de öldükten sonra beyni MP’te geliştirilen yapay zekaya yerleştirilen Roosevelt’in onay vermesinden dolayı. Yani kısacası şu ki Hickman, Amerikan başkanları bile o kadar ilginç bir şekilde tasarlamış ki, bu sayıda olan biten başka her şey çok basit kalıyor. Patlayan atom bombası bile.