Bu yazıda, 15-21 Kasım 2015 arasında yayınlanan All New All Different Marvel dönemi sayılarını değerlendiriyorum.
Bu haftaya, yeni başlayan serilerden The Mighty Thor ve Ms. Marvel’ın damga vurduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Özellikle The Mighty Thor, All New All Different döneminin en iyi seri açılışlarından birini yaptı denebilir. Devam eden serilerin sayılarında ise, haftanın hayal kırıklığı, aslında iyi gitmekte olan Captain America: Sam Wilson serisinin bu haftaki sayısı olarak öne çıkıyor.
Spider-Woman #1
Hamile süper kahraman gibi farklı bir konseptin altından iyi kalkmışlar. Sayı çizimler, renklendirme açısından başarılı olsa da, özellikle yazar Dennis Hopeless’ın yazarlığı vurgulanmalı. Jessica Drew’in hamilelik boyunca yaşadığı süreç, karakterler arası dinamikler, karakterin duygusal hali gibi birçok şeyi çok başarılı şekilde kurgulamış. Sayı mizah açısından dengeli bir şekilde oluşturulmuş ve Jessica Drew’in tutumları ve davranışları doğrultusunda keyifli bir şekilde aktarılmış. Bunlar dışında böyle bir durumda olan Jessica Drew’e güzel bir şekilde yedirilmiş aksiyon kısımları var, sayıyla çok uygun olmuş. Jessica Drew çok sevdiğim bir karakterdir, bu sayının başarılı olması çok hoşuma gitti, okuması gayet keyifliydi.
Black Knight #1
Yazar ve çizer arasında olan uyumun, ne kadar önemli olduğunu, ve bu uyum olmadığında, ortaya ne kadar kötü sayılar çıkabileceğini gösteren bir sayı olmuş. Bu sayıda yazar Frank Tieri ile çizer Luca Pizzari ile, renklendirmeyi yapan Antonio Fabela arasında uyumsuzluk çok fazla. Sayının elinde ‘iyi’ olmak için çok fırsat var. Güzel, fantastik, ‘ihtişamlı’ bir atmosfer yaratılmış, paneller ve sayfalarda okuyucuya bu atmosfer ve karakterler iyi aktarılmış. Ancak böyle ‘epik’ bir atmosfer için yazılan hikaye yazımı; kullanılan mizah türü ve seviyesi, aşırı eğlenceli ve ‘heyecanlı’ tarzda karakterler ve bununla benzeri uyumsuz bir hikaye anlatımı bence başarısız olmuş.
Captain America: Sam Wilson #3
Belki seri başarılı olduğu için beklentimin fazlalığından kaynaklı ancak, çok güzel giden bir seri için, bu sayıyı hayal kırıklığı olarak nitelendirebilirim. Sayı sadece kötü değildi, aynı zamanda ilk iki sayıda oluşturulan; siyasi unsurlar ve çatışmalar, seriye özgü ‘ton’, mizah tarzı ve bunun gibi benzeri birçok şeyin yerle bir edildiği bir sayıydı. Ancak bazı iyi yaptığı şeyler de yok değil: öncelikle seri ilerledikçe, karakterler arasında dinamikler gelişiyor ve güzel oluşturuluyor. Bu sayıda yeni çizer olarak sayının ikinci bölümünü Mike Choi çiziyor. Ben açıkçası çizimlerinin seriyle uyumsuz olduğunu düşünüyorum, pek beğenemedim.
Deadpool #2
İlk sayıda oluşturulan kaliteli ve dengeli mizah, bu sayıda da devam ediyor. ‘Kötü’ insanların, istemeden de olsa ‘iyi’ işler yapmaları ve bununla birlikte aralarında geçen diyaloglar ve tartışmalar güzel yazılmış. Takım içindeki dinamikler çok güzel ve komik yansıtılıyor, oluşturulan mizah dediğim gibi çok kaliteli ve öne çıkıyor. İlk sayı kadar olmasa da, yine okuması keyifli bir sayıydı.
Extraordinary X-Men #2
İlk sayıda olduğu gibi, bu sayıda vasatı aşamayan bir çizgide ilerliyor. Çizer Humberto Ramos fena iş çıkartmıyor. X-Men’in yaşadığı ‘ağır’ durumu etkileyici bir şekilde veremiyor olsa da, sayı boyunca güzel çizilmiş ve uyumlu kısımlar var. Özellikle ‘Old Man Logan’ ile olan kısımları iyi çizdiğini söylemem gerek. Magik ve Colossus kısmının bu sayıda da iyi olduğunu düşünüyorum. Ancak Jean Grey’le alakalı bölümler, hem çizim hem yazarlık açısından hiç olmamış. Yazar Jeff Lemire ilk sayıda olduğu gibi, karakterler ve takım dinamikleri açısından başarılı. Ancak genel olarak diyalog kalitesi hikaye sunumu ve yazar/çizer arasında uyum gibi unsurların acil olarak geliştirilmesi gerek.
Ms. Marvel #1
Yazarlık koltuğunda oturan Willow Wilson mükemmel bir iş çıkartmış. Diyalogların kalitesi, hikaye anlatımı çok başarılı, ne kadar birikimli ve iyi bir yazar olduğunu gösteriyor bu sayıda. Sayının yaratıcı kadrosunun, iyi bir takım işi çıkardığını, ve sayıyı bir bütün olarak çok başarılı bukduğumu söylemeliyim. Hem 1 – 21. sayfalar arasını çizen Takeshi Miyazawa, hem de 21 – 30. sayfaları çizen Adrian Alphona özgün bir iş çıkarmışlar.
Ancak, belki sayıda tek kötü yapılan şey olarak, Alphona’nın çizdiği kısımdaki zaman geçişinin başarısızlığı vurgulanabilir.
New Avengers #3
İkinci sayıda olduğu gibi, yine sayının başlangıcı, sayının geri kalanına göre çok daha güzel. Nedense bu seri, sayı başlangıçlarını çok güzel yaparken, gelişme bölümlerinde afallıyor, iyi başlangıcın sonunu getiremiyor. Ancak seri ilerledikçe, hala vasat seviyede olsa da, kaliteyi her sayıda bir tık daha üste çekebilmeyi başarıyorlar. Genel olarak başarısız bir seri olmasına rağmen, sayılar arasında kurdukları bağlantı, ve inşa ettikleri hikaye merak uyandırıyor.
Star-Lord #1
Yazar Sam Humphries, bu sayıda Peter Quill’in ergenliğine odaklanıyor. O yaşlarda yaşadığı olay üzerinden, karakter temellerini oluşturuyor. Karakterin ‘serseri’, ‘yetenekli’, ‘ukala’, ‘esprili’ ve ‘kibirli’ kişilik örüntüleri iyi bir şekilde veriliyor. Peter Quill’in kendine özgü serseri ve ukala mizah tarzı belki daha iyi bir şekilde verilebilirdi. Ancak bu kişilik özelliklerinin, sayıda henüz ergenlik döneminde olduğu için, henüz gelişme aşamasında olduğunu, ve sayıda o döneme göre yaşıyla orantılı şekilde oluşturulduğunu unutmamak lazım. Görsellik açısından çok başarılı buldum bu sayıyı. Javier Garron iyi bir işe imza atmış, özellikle bazı paneller çok etkileyiciydi.
The Astonishing Ant-Man #2
Serinin bu sayısında, Scott Lang, eski sevgilisi Darla Deering (Ms. Thing) ile karşılaşıyor. Sayı boyunca, yaşadıklarının da etkisi vurgulanarak, bu iki karakter arasındaki ilişki konu alınıyor. Bu bağlamda kullanılan mizahın bazı kısımları hoşuma gidiyor olsa da, dozu abartıldığı için biraz zayıf kalıyor. Çünkü mizah sayı boyunca tek boyutlu bir hale geliyor – bu da var olan kaliteli kısımları da görmenizi engelleyerek sıkıcı bir sayı haline gelmesini sağlıyor. Ancak, bu iki karakter arasındaki dinamik kötü değil, okuyucuya keyif veriyor.
The Mighty Thor #1
Jane Foster karakterinin, ölümlü vücudu kanserle şavaşırken, aynı zamanda ‘Thor’ olarak başka tehlikelerle savaşması, bence karakteri ilginç kılıyor ve bu temel üzerinden karakter ve hikaye yaratımı konusunda birçok fırsat çıkıyor.
Thor olduğu zamanlar geçirdiği dönüşüm nedeniyle, ölümlü vücudu kemoterapinin etkilerini ortadan siliyor, ancak bu değişim kanseri etkilemiyor. Ortada gerçekten büyük bir fedakarlık ve ‘Thor’ olmaya layık olmanın iyi bir göstergesi var.
Sayıyı yazan Jason Aaaron çok iyi bir iş çıkarıyor. Hem Jane Foster’ı bir ölümlü olarak gördüğümüz kısımlar, hem de tanrıça olduğu kısımlar çok güzel yazılmış, özellikle hastanede geçirdiği süre çok etkileyici oluşturulmuş. Çizer Dauterman ve renklendirmeyi yapan Matthew Wilson çıkardığı işin muhteşem olduğunu söylemem gerek, sayı boyunca ‘kozmik’ ve ‘fantastik’ atmosfer çok büyüleyici sunuluyor ve sayının bazı panelleri sayı boyunca yapılan iyi çizimlere göre bile üst seviyede. Mükemmel bir ilk sayı olduğunu söyleyebilirim, her açıdan başarılıydı.
Uncanny Inhumans #2
İlk sayının eleştirisinde değindiğim, “tek sayıya sıkıştırılan fazla olay ve fazla karakter” gibi, işin içinden çıkması zor olan bir duruma rağmen, bu sayıda iyi bir düzenleme ile başarılı bir eser üretildiğini söyleyebilirim. Takımın sayı boyunca yaşadıkları, ‘Kang’ tarafından yaratılan var oluşsal sıkıntı güzel veriliyor, ve heyecan düzeyi sayı boyunca keyifli bir şekilde okuyucuya aktarılıyor.