All New, All Different Marvel sürecini incelemeye devam ediyoruz — bu yazıda, 4 Kasım 2015’te yayınlanan çizgi romanları konu alıyoruz. Howard the Duck’un birinci sayısı da bu hafta yayınlanan seriler arasında, fakat onun incelemesini daha sonraki bir yazıya bırakıyorum.
Yeni çıkan bazı seriler arasında muhteşem başlangıçlar kadar, vasat olanlar da var. Devam eden serilerde ise durum fena gözükmüyor. Özellikle Spider-Man ve Iron Man serileri, bu haftayı başarılı sayılarla geride bırakıyor.
Deadpool #1
Yazar koltuğunda şu anki Uncanny Avengers serisini de yazmakta olan Gerry Duggan oturuyor. Açıkçası bu sayıda çok daha başarılı bir iş çıkardığını düşünüyorum. Uncanny Avengers serisinde başarısız oluşturulmuş karakterler yerine, bu sayıda daha iyi bir şekilde kurgulanmış karakterler. Diyaloglar ve mizah dengesinin de güzel oluşturulduğunu söylemek lazım, özellikle ‘I started “Deadpool’s Heroes For Hire” with one goal: To make the world a better place, and to make a lot of money doing it.’ Arrow dizisi göndermesi ve Deadpool’un göndermeye karakteriyle bağlantılı kattığı kısım çok hoşuma gitti. Çizim ve renklendirme de birbirleriyle uyumlu olmuş, fena değildi. Genel olarak hoşuma giden bir ilk sayıydı, umarım bu şekilde devam eder.
Extraordinary X-Men #1
Sayı çok güzel bir şekilde başlıyor. Özellikle Humberto Ramos’un başlangıç sayfalarındaki çizimleri çok hoşuma gitti. Çizimler sayı boyunca gayet başarılı olmuş. Sayı genel olarak karakter temellerine odaklanmış, karakterlerin yaşadıkları duygusal durumları ve ‘Terrigen Mist’ etkilerinden dolayı zor durumda kalan mutantların yeniden birlik olma çabaları anlatılıyor. Özellikle Magik ve Colossus arasında geçen kısımlar, çok hoşuma gitti. Yazar Jeff Lemire sayının bazı kısımlarında iyi bir iş çıkarmış olsa da, genel olarak, hikaye anlatımı konusunda pek başarılı bir iş çıkarmamış. Özellikle Jean’i aralarına katmak için gittiklerinde, aralarında geçen diyaloglar kötü olmuş, çok daha iyi bir şekilde oluşturabilirdi. Vasat bir sayı olsa da, sayının sonunda ilginç ve heyecan uyandırıcı bir şekilde bitiriyorlar.
Vision #1
Bu seride ortaya çok farklı ve başarılı bir iş çıkmış. Sayı başından sonuna kadar tek kelimeyle mükemmel olmuş. Özellikle Tom King deyim yerindeyse harikalar yaratmış. Farklı anlatım tarzı ve bunu çok iyi bir şekilde sunuyor oluşu, sayıyı son zamanlarda çıkan en başarılı işlerden biri haline getiriyor. Kaliteli oluşturulan diyaloglar dışında, yazar tarafından kullanılan anlatım tekniğinin hikayeye ayrı bir keyif kattığını düşünüyorum, aynı zamanda bu anlatım tarzıyla oluşturulmak istenen ‘uncanny’(tekin olmayan/tekinsiz) atmosfere iyi bir zemin hazırlamış. Karakterlerin ve Vision ailesinin topluma uyum sağlamaya çalışmalarının okuyuculara verdiği tuhaf his, çizer Gabriel Hernandez Walta tarafından, hem sayıya çok uygun bir şekilde hem de iyi çizimleriyle pekişiyor. Çok açık bir şekilde, bizleri çok başarılı bir seri bekliyor.
Nova #1
Sanırım bu sayı için haftanın en kötüsü diyebilirim. Başarısız olduğu çok fazla şey var, bu liste çok uzar ama bunlara birkaç örnek vermek gerekirse; kötü yazılmış ve anlam bütünlüğünden uzak diyaloglar, başarısız geçişler, yazar ve çizer arasındaki uyumsuzluk vb. hatalar zincirinden oluşuyor sayı. Yazar Sean Ryan ve çizer Cory Smith, umarım ilerleyen sayılarda bundan çok daha iyi bir iş çıkartırlar. Şu anki haliyle tamamen kötü bir sayı olmuş.
Drax #1
Eğlence dozu yüksek bir sayıydı, belki olması gerekenden fazla neşeliydi, ama bunun sunuşu keyif verdiği için sırıtmadı. Sayıda fazla mizah kullanımının ve atmosferinin çok neşeli olmasının sırıtmamasının nedeni; sayının yazım, çizim ve renklendirme yani bir bütün olarak kendine özgün bir tarzı olmasından dolayı ortaya çok keyif veren okuması eğlenceli bir eserin çıkmasıydı. Özellikle çizimleri yapan Scott Hepburn’un kullandığı stil hoş olmuş ve Matt Milla tarafından yapılan renklendirmeyle de çok uyumlu olunca, ortaya çok iyi diyebileceğim bir sayı olmasa dahi, okuması keyif veren bir sayı ortaya çıkarmışlar.
Contest of Champions #2
Yine çok şey vaat etmeyen, ancak okuyucuların beklediğini fazlasıyla veren bir sayı olmuş. Karakterler, aksiyon sahneleri ve çevre çizimleri geçen sayıda olduğu gibi bu sayıda da iyi olmuş. Özellikle sayının başlangıcındaki kısım güzel çizilmiş. The Collector’un takımının birbirleriyle olan diyalogları, atışmaları eğlenceli şekilde yazılmış. Sayıda en sevdiğim kısım ise, Maestro ile takımın üyelerinin kapışmalarıydı. Sayının son kısmında rakip takımın üyeleri gösterildi. Bu sayı takımların oluşumuna ve aralarındaki iletişime ayrıldı, bir sonraki sayıda kapışmalarını göreceğiz!
The Amazing Spider-Man #3
Yine güzel bir sayıyla devam ediyor seri. İyi bir şekilde başlıyor sayı, diyaloglar üzerinden başarılı bir şekilde Scorpio’nun yapacağı hamlenin altındaki motivasyon güzel bir şekilde sunulmuş. Zodiac dışında, bu sayı Peter Parker’ın Baxter Building’i resmi olarak kamuoyuna satın aldığını sunarak başlıyor ve Human Torch ile olaylar bu şekilde gelişiyor. Aralarında yaşanan aksiyon sahneleri ve diyaloglar çok güzel oluşturulmuş, çok keyif veriyor. Bunun dışında S.H.I.E.L.D ve Scorpio arasında geçen kapışma da ayrı güzeldi, özellikle sayı boyunca Scorpio’nun olduğu kısımlar etkileyici bir şekilde yazılmış ve çizilmiş. İki farklı mekan ve hikaye arasında yapılan geçişler iyi şekilde yapılmış.
Doctor Strange #2
İlk sayıda olduğu gibi, bu sayının da öne çıkan kısmı kendine özgün ve iyi bir atmosfer sunuşu. Bu serinin renklendirme ve çizimleri gerçekten çok güzel bir şekilde düşünülmüş, doğaüstü atmosfer çok özgün ve başarılı şekilde veriliyor. Özellikle Sanctum Sanctorum’un sunuluşu, tuhaf mekanlar çok iyiydi. Ancak sayının belki de kötü yaptığı nadir şeylerden biri, Doctor Strange’in sahip olduğu mizah tarzı. Bu mizah tarzı Howling Commandos ilk sayısında eleştirdiğim şekilde, hem karakterin biricikliğini kaybetmesine neden oluyor, hem de genel olarak seride yaratılan havaya ve karakterin diğer oluşturulan özellikleriyle uyuşmadığı için rahatsız edici bir etkiye sahip. İlk sayıda olan mizah tarzı, yine rahatsız eden yanları olsa da, bu sayıya göre daha iyi kurgulanmıştı. Umarım devam eden sayılarda, bu sayıda yapıldığı gibi bir mizah tarzı kullanılmaz.
Invincible Iron Man #3
Bu serinin diyaloglarının yazımı gerçekten çok iyi bir şekilde yapılıyor Bendis tarafından. Özellikle sayıda Doctor Strange ve Iron Man arasında geçen konuşmalar çok keyifliydi ve etkileyiciydi. Doctor Strange demişken, buradaki davranışları, klasik tarzına uyan kişilik tarzının, kendi serisindeki hal ve tavırlarıyla hiç alakası yok. Tarz olarak birbirlerinden çok farklı iki karakter olmuş. Sanırım karakterin bilmediğimiz, çoklu kişilik bozukluğu var olmalı, çünkü bu kadar farklı iki karakter yaratımı gerçekten çok sırıtıyor. Bunun dışında çizimler yine harikuladeydi, sayfalar ilerledikçe daha çok büyülüyor David Marquez’in çizimleri. Serinin diğer sayılarında olduğu gibi, yine çok başarılı bir sayıydı.
Hercules #1
Güzel bir kapak, ilginç bir şekilde başlamasıyla, hoşuma gideceğini düşündüğüm bir sayıydı. Ancak sayı boyunca diyaloglar, hikaye çok kötü oluşturulmuştu. Belli ki temelde güzel bir fikir oluşturulmuş, keyif verebilecek bir şekilde tasarlanmış. Ancak kafalarındaki güzel fikri, sayı boyunca iyi bir şekilde hikayeye dökememişler. Bariz bir şekilde modern hayat ile Hercules ilişkisinden, mizah oluşturulmaya çalışılmış, iyi becerilemediği için kötü bir sonuç çıkmış. Aslında iyi becerilse, ortaya hem çok keyifli bir hikaye çıkması ve iyi bir mizah altyapısı oluşturulması için sayının tarzından dolayı birçok fırsat var.