Marvel – DC ve benzeri “eğlence amaçlı” çizgi romanları okumak üzerine bir takım tespitler yaptığım “Çizgi Roman Okur Yazarlığı” yazı dizisinde, temel argümanım olarak ortada “üç grup” çizgi roman okuyucusu olduğunu, bunların da büyük ölçüde birbirinden ayrı gruplar değil, birbirini takip eden “okurluk süreçleri” olduğunu söylemiştim.
İlk grup, çizgi romana başlamanın hevesiyle okuduğu çizgi romanlardan çok büyük ölçüde keyif alan bir okuyucu kitlesiydi. İkinci grup, birinci gruptaki “heves ve merak”ın ortadan kalkmasıyla okuduğu materyali “kalite açısından” değerlendirmeye başlayan ve çoğu durumda çizgi romanları beğenmeyen, okudukları çizgi romanları şiddetle eleştiren okuyuculardan oluşuyordu.
Son grup – ya da son aşama – ise, çizgi romana, ciddi bir altyapı ile, objektif yaklaşan bir gruptu.“ÇROY” yazı serisinde, şu ana kadar uzun yazılara dayalı makaleler hazırladım, bu yüzden çoğu okuyucuya fazla çekici gelmeyebileceğinin farkındayım. Bu, ilk üç yazının aksine, aslında oldukça kısa bir yazı.
Bu söyleyeceğimi aslında belki de daha ilk yazının başında söylemeliydim, fakat atlamışım. Açıkçası yazıları okuyan pek çok kimsenin birazdan söyleyeceğim şeyi, “Ee, tabi ki öyle, onu da anlamıştık canım, bunun için fazladan yazı yazmana ne gerek var?” diyerek okuyacağından da eminim. Ama yine de, sonuç olarak söylememiş olmamak için, ve özellikle de, her şeyi “siyah-beyaz” olarak görmeyi çok seven bir toplum olduğumuz için, böyle bir parantez açmaya gerek duyuyorum.
Çizgi roman okurlarını “üçe” ayırırken, çizgi roman okurluğunun üç grubu olduğunu iddia ederken, ve bu gruplar arasında “geçişler” yapılabileceğini söylerken, elbette bunları kesin ve net ayrımlar olarak söylemiyorum: Tabi ki dünyada sadece üç grup çizgi roman okuru yok, tabi ki klasik olarak ikinci gruba veya üçüncü gruba doğrudan yerleştirilemeyecek insanlar var, tabi ki çoğu zaman üçüncü gruptayken, belli başlı dergiler için ikinci grubun karakteristik özelliklerini gösterebilecek okurlar var, vesaire. O yüzden lütfen bütün bu yazıları, bu grupların “kesin ve kati” gerçekler olduklarını düşünerek okumayın.
Bunlar, kesin ve net ayrımlar değiller – fakat çizgi roman okur – yazarlığını açıklamak için gerekli olan, rahat tanımlanmış, ve belli bir mantık çerçevesine konulabilen gruplar. Bunları kullanmamın sebebi, hem demek istediklerimi daha iyi açıklayabilmek, hem yazıları yazmamın amacını daha somut bir şekilde gösterebilmek, hem de yazıyı okuyanların kafasında daha net bir imaj yaratabilmek.