Marvel Comics İncelemeleri

Wolverine and the X-Men #14

Adı “Wolverine and the X-Men” olmasına rağmen, geçtiğimiz sayıda daha çok Utopia’daki karakterleri ilgilendiren bir hikayeyle karşımıza çıkan ve Jean Grey School for Higher Learning’i sadece son sayfasında konu alan serimiz, on dördüncü sayısıyla yeniden okula yoğunlaşıyor.

Hatırlayacaksınız, Phoenix Five’ın Dünya’yı yaşanabilir bir yer haline getirme çabaları sırasında Gambit, Angel, Rachel Summers ve Iceman gibi önemli “Wolverine tarafı” mutantı Cyclops’a katılmıştı. Bu sayıda, hem okulda kalan mutantların yaşadığı enteresan bir macerayı, hem de bu arkadaşların Cyclops tarafından bir anlamda kopuşlarını görüyoruz.

 

Öncelikle, okul tarafında neler oluyor? Sayının ortasında gördüğümüz bir flashback’te, Cyclops’a katılan mutantların gidişiyle okulda ciddi bir kaos olduğunu görüyoruz. Avengers vs. X-Men olayına rağmen derslere normal bir şekilde devam etmeye çalışan Kitty Pryde, hem öğrencilere her şeyin normal olduğunu hissettirmek, hem de ayrılan mutantlardan dolayı ortaya çıkan öğretmen açığını kapatmak için elinden geleni yapmaya çalışıyor. Fakat, bu kadar stres kendisine yetmezmiş gibi, okul Phoenix Five’dan birinin ziyaretiyle karşı karşıya kalıyor.

Okuldan ziyade Kitty’nin kendisini ziyaret etmeye gelen kişi ise, uzun süre onunla ciddi bir aşk yaşamış olan Colossus’dan başkası değil.

Colossus, okula gelerek Kitty’ye akşam yemeğine çıkmayı teklif ediyor, ve okulunun güvenliğini düşünen Kitty de, olayın şiddetli boyutlara ulaşmaması için bunu reddetmiyor. Daha sonra, bu yemek sahnelerinde, Phoenix Force’u kullanmaktan yavaş yavaş kontrolünü kaybeden Colossus’un, yeniden bir araya gelme teklifleri yapmasını izliyoruz, fakat Kitty bu tekliflerin hepsini reddediyor.

Bir süre sakin kalmayı başaran Colossus ise, en sonunda Kitty’nin kendisiyle birlikte olmak istememesinin sebebinin Wolverine’in okulu olduğuna kanaat getiriyor, ve okulu yerle bir etmek üzere Weschester’a geri dönüyor. Kitty kendisini durdurmaya çalışınca, ona da saldıran Colossus, daha sonra ne yaptığını bir an için anlar gibi oluyor, ve okulu kendi haline bırakarak Weschester’dan ayrılıyor.

Başta da dediğim gibi, sayının bir başka konusu da, Jean Grey School for Higher Learning’i Cyclops’un savaşı uğruna terk eden mutantların geri dönüşü oluyor. Avengers üyelerinin suçlular gibi yakalanmasını artık pek de fazla onaylamayan Iceman, daha sonra yakalanan Avenger’ların Limbo’ya atıldığını ve orada yaşadıklarını görünce, Phoenix’i kontrol eden X-Men ekibinin yaptıklarının aslında gözüktüğü kadar “ütopik” olmayabileceğini fark ediyor. Bu konuyu Cyclops ile konuşmaya gittiğinde, Cyke’ın kendisini hiç ciddiye almaması ve kendi yaptığı “önemli” işlere de o orada değilmişçesine devam etmesi de, Iceman için bardağı taşıran son damla oluyor, ve Colossus ile Kitty’nin ufak savaşından bir kaç dakika sonra, okuldan ayrılmış olan mutantların geri geldiğini görüyoruz.

Yorumlar

Bu sayı, bana kalırsa, Wolverine and the X-Men serisi içinde onuncu sayı ile birlikte en güçlü tie-in sayısıydı. Bunun sebebi de, bu sayının Avengers vs. X-Men # 9’a gerçekten başarılı bir şekilde “bağlanıyor” olması. Hatırlayacaksınız, Avengers vs. X-Men # 9 incelemesinde Storm’un diğer mutantlara Cyclops’un tarafını terk etmelerini söylediğini ve Colossus’un kontrolünü kaybederek kız kardeşi Magik ile birlikte Phoenix Force’u kaybettiğini yazmıştım.

AvX # 9’da, bazı mutantların Cyclops’dan ayrılma kararını tek bir panelde görmüştük, ve Colossus’un delirebiliyor olacağının işaretleri de sadece bir sayfanın yarısında verilmişti. İşte bu sayı, AvX # 9’a bu yüzden iyi bağlanıyor: Ana seride üstünkörü aktarılan olayların, ciddi bir arka planını bu sayıda görmek mümkün, dolayısıyla ben bu sayıdan memnun kaldığımı söyleyebilirim.

Sayının negatif yanlarından birisi, sanırım Iceman’in gözünün açılıp Cyclops’un projesinden soğumasının detaylı bir şekilde açıklanmasına rağmen, Rachel Summers, Angel ve Gambit’te böyle bir durumun olmamasıydı. Son sahnede bu karakterler birlikte döndüğü için, onlar hakkında da biraz bilgi verilmesi hoş olabilirdi, fakat tabi bu da sayfa sınırına takıldığı için anlaşılabilir bir eksiklik muhtemelen.