Yazıya devam etmeden, serinin içeriğinin tamamen yetişkinlere yönelik olduğunu ve yazıda da sağlam bir tanıtım yapmak için benzer konulara değineceğimi belirteyim, bu tarz konulardan rahatsız olanlar veya + 18 yaş sınırına takılanlar beklemedikleri bir sürprizle karşılaşmasınlar.
Sex Criminals, bu yazının yazıldığı tarihte henüz dört sayıya ulaşmış, yeni bir seri. Image Comics’in sitesinde gözüken 5. sayı çıkış tarihine (19 Mart 2014) bakılacak olursa, aylık düzeni biraz zorlayacak bir mantığı var, fakat yalnızca ilk dört sayısı bile, Sex Criminals’ı dikkate değer bir seri olarak öne çıkartmayı başarıyor.
Tabi serinin ne kadar uzun soluklu olacağını kestirmek zor, fakat Fraction ve Zdarsky’nin ilk dört sayıda yaptıkları şey, tahmin edebileceğiniz gibi, karakterleri ve kurguyu okurlara tanıtmak üzerine kurulu.
Fazla detaya girmeden aktaracak olursak; ana karakterimiz Suzie, orgazm olduğunda çevresindeki zamanı durdurmak gibi, son derece garip bir “süper gücü” olan, (bu gücü dışında) “normal” bir insan. Çocukluk yılları ve ergenliği; kendi vücudunu ve seksi tanırken bunun “anormal” bir şey olduğunu fark etme macerasıyla geçiyor, fakat Suzie sonunda bu durumu – ve kendisinin diğer insanlardan farklı olduğunu – kabullenerek, hayatına devam ediyor.
Yıllar ve partnerler sonra, bir partide kendisini etkileyen Jon ile birlikte oluyor, ve kısa bir paniğin ardından, Jon’un da aynı güce sahip olduğunu öğreniyor. Yeni ilişkilerine kısa sürede alışan ikili, bu “güçlerini” kullanarak, banka soygunları yapmaya karar veriyorlar – ki aslında herhangi bir kötü niyetleri de yok, tek yapmak istedikleri, Suzie’nin çalıştığı kütüphanenin borcunu bankaya geri ödeyerek, kütüphanenin açık kalmasını sağlamak – fakat son soygun sırasında, sadece kendilerine ait bir durum olduğuna inandıkları “orgazm sonrası duran zaman” içinde, son derece garip görünümlü “yetkili”lerle karşılaşıyorlar.
Serinin bizi şu ana kadar getirdiği nokta bu.
Sex Criminals ana teması bakımından elbette benzersiz bir çalışma değil. Seks çok satan bir şey, ve medyanın her alanında fazlasıyla kullanılıyor – ama Sex Criminals, konuyu ele alış biçimi bakımından, benzersiz, korkusuz, ve olağanüstü komik bir çalışma. Serinin mizahi yönü, aynı anda hem “iğrenç”, hem de “dahiyane” olarak tanımlanabilir – iğrenç, çünkü “erkek muhabbetlerinin” en kalitesizinde bile göremeyeceğiniz cinsel muhabbetlerle karşı karşıyayız; ama kesinlikle dahiyane, çünkü seri bu abartılı, kalitesiz cinselliği alıp, içinde son derece yaratıcı bir mizah bulmayı başarıyor.
Seks elbette hikaye içinde (hatta, okuyucu mektupları, vs. yoluyla, hikaye dışında bile) çok ciddi yer kaplıyor, fakat eser kesinlikle tek boyutlu bir çalışma değil. Daha ilk sayıdan hikayenin anlatımı, karakterlerin tanıtılması, kurgunun oluşturulması, büyük bir ustalıkla gerçekleştiriliyor – ortalama bir seride, karakterler ile gerçek anlamda empati kurmak belki dört – beş sayı sürerken, Sex Criminals’ın daha ilk sayısında Suzie ve Jon’la (ama tabi daha çok Suzie’yle) ciddi anlamda ilgilenmeye başlıyorsunuz.
Yanlış anlaşılmasın, Sex Criminals sonuç olarak bir “seks komedisi”, ve bunun altında çok ciddi göndermeler, mesajlar, alt anlamlar aramaya gerek yok. Bu sonuç olarak sadece gülmek için okuyacağınız bir eser, fakat doğru amaçla başladığınız sürece, bence zevk almamanız gerçekten çok zor.
Chip Zdarsky’nin çizimleri de hikayeyi tamamlayıcı bir unsur olarak dikkat çekiyor. Tabi en etkileyici, en dikkat çekici sahneler, Suzie ve Jon’un orgazm sonrası yaşadıkları o “durgunluk” anının renkli, gerçeküstü çizimleri, ki bu çizimler de bana sorarsanız o kurgusal anın havasını gayet başarılı bir şekilde yansıtıyor. Zdarsky ve Fraction birbirlerini tamamlayan iki isim, ve eserlerinin yansıttığı tavrın nereden geldiğini görmek hiç zor değil. Çok detaya girip konuyu saptırmak istemiyorum, ama Fraction’ın bu serinin başlangıcı şerefine bir gece kulübünde göğüs uçlarına piercing yaptırmak gibi atraksiyonları var; gerçek adı Steve Murray olan Zdarsky’nin ise nasıl rahatsız / eğlenceli davranışları olduğu da kısa bir internet araştırmasıyla rahatlıkla görülebilir.
Kapaktaki Zdarsky tanıtımı hakkında daha fazlası için
Esas konumuza geri dönüp, biraz da Sex Criminals’ın negatif yanlarından söz edelim. Açıkçası, tek amacı komik olmak (ve büyük ölçüde, düşündürmeden komik olmak) şeklinde açıklanabilecek bir serinin, bu sağlandığı sürece, ne kadar fazla kötü yanı olabilir, bundan çok emin değilim. Fakat tabi, serinin aşırı cinsel içeriğinin yer yer rahatsız edici olup olmadığı önemli bir sorun. Eğer böyle şeyleri kafaya takmıyorsanız, fazlasıyla keyif alacağınızı söyleyebilirim.
Hatta, biraz kendimle çelişmek pahasına şunu da ekleyeyim – eğer Sex Criminals’ın bir mesajı varsa, bu seksin tabu olmasının, asla konuşulmamasının, korkulacak bir şey olarak görülmesinin ne kadar saçma olduğunu gösteren bir mesaj; ama tabi bu mesaj herkes tarafından nasıl karşılanır, burası ayrı bir konu.
Satış rakamları, yapılan eleştiriler ve çok daha fazlası, Sex Criminals’ın bu açıdan (en azından ulaştığı kitle içinde) herhangi bir sıkıntı yaşamadığını gösteriyor. Kafama takılan, ve ne yazık ki anlamamın mümkün olmadığı tek nokta, Sex Criminals’ın bir kadının gözünde nasıl anlaşılacağı / görüleceği sorusu – ki bu soru da gerek kadınlar tarafından gönderilen okur mektupları, gerek yazılan eleştiriler göz önüne alındığında, gayet pozitif bir şekilde cevaplanmış gibi gözüküyor.
Uzun lafın kısası, Sex Criminals farklı ve zeki bir çizgi roman serisi. “Previously…” bölümünden okur mektuplarına, yaratıcı ekip son derece komik bir hava yaratmayı ve bunun içinde ilgi çekici bir macera rahatlıkla başarıyor. Yukarıda belirttiğim gibi, daha henüz sadece dördüncü sayısına ulaşmış durumda, ve özellikle okuyacak farklı bir şeyler arıyorsanız, hiç vakit kaybetmeden başlamanız gereken serilerin başında yer alıyor.