Kapağın yanında şık duracak bir – iki kelime yazmaya gerçekten çalıştım, fakat Rick Remender’ın Secret Avengers kariyerinin başlangıcı o kadar muhteşem olmuş ki, hakkını birkaç kısa satırla vermek pek de mümkün değil.
Rick Remeder, aynı zamanda Uncanny X-Force’un da yazarı ve bu dergide yazdığı hikayelerden “The Dark Angel Saga” muhtemelen Marvel’ın son yıllardaki en iyi hikayelerinden biri. Bu yüzden, Remender’ın başarılı bir yazar olduğu bir sır değil. Yine de, Secret Avengers’da ondan bu kadar kısa sürede, bu kadar iyi bir iş beklemiyordum açıkçası.
Nereden başlayacağımı tam olarak bilemediğim için, kendimden başlıyorum. Benim için, Marvel – DC gibi sürekli yayın yapan şirketlerin dergilerinde “olmazsa olmaz” denecek az sayıda özelliklten biri, serilerin, konu aldıkları karakterlerin geçmişlerini açıklamadan değiştirmemeleri,karakterlerin tarihlerini, yaşadıkları olayları, (ve, eğer söz konusu karakterler birden fazla dergide gözüküyorsa) diğer dergilerdeki maceralarını göz ardı etmemeleridir.
Remender bunu tam anlamıyla yerine getirmiş. Özellikle, Captain Britain gibi “Protector of the Omniverse”, yani, tüm mümkün gerçekliklerin koruyucusu gibi bir karakteri, Secret Avengers gibi klasik bir casus takımına entegre etmek gibi altından kalkılması gibi zor bir işi de, layığıyla yerine getirmiş. Üstelik de, çoğu Marvel yazarının yapacağı gibi, karakterin kendisine uymayan tüm özelliklerini göz ardı etmeden.
Remender’ı zorlayan temel olay, tabi sadece Captain Britain’i takıma dahil etmekten ibaret değil: Eski Marvel okuyucularını, bireysel karakterlerin hayranlarını memnun ederken, aynı zamdan yeni okuyucular için de zorlayıcı olmayan bir seri yazabilmek. Remender’ı bu açıdan değerlendirecek olsam, on üzerinden on vermem gerekir, harika yapmış bunu.
Burada kısa bir ara verip, Secret Avengers takımının neden değiştiğine ve yeni kadrosunun kimlerden oluştuğuna kısaca bakmak istiyorum. Orjinal Secret Avengers takımı, Bucky’nin Captain America olarak Avengers’ta bulunduğu dönemde, Steve Rogers önderliğinde kurulmuş bir takımdı. Bucky’nin Winter Soldier serisine yatay geçiş yapmasından sonra, Rogers da Captain America kimliğini yeniden üstlenerek Avengers’a döndü. Ve, Secret Avengers 21.1 incelemesinde gördüğümüz gibi, kendisi yerine, bu takımın lideri olarak Hawkeye’ı getirdi. Yirmi ikinci sayıda da, işte bu yeni kurulan takımla ilk kez karşılaşıyoruz.
Bir öncekli Secret Avengers’dan takımda kalanlar; takımın dahisi Beast, casus serilerin olmazsa olmazı Black Widow, Ant-Man II ve Asgard kontenjanından Valkyrie. Yeni üyeler ise, lider Hawkeye hariç, Captain Britain, Giant Man ve bu sayıda da gözükmese de, Venom.
Bu kısa parantezi açmadan önce, kısaca “tutarlılık” ve “yeni okuyuculara açık olma” konularına değinmiştim. “Yaratıcılık” konusundan devam ediyorum. Remender, bu alanda da daha ilk sayıdan son derece umut verici bir başlangıç yapmış. Öncelikle, serinin bundan sonraki birkaç sayısını meşgul edecek karakterlerimiz tamamen yeni; hikaye de oldukça başarılı.
Her şey, Pakistan’da bir intihar saldırısı gerçekleşmesiyle başlıyor. Fakat, bu intihar saldırısı bir sonuç vermiyor, çünkü bebeği ile birlikte olay yerinde olan bir kadın, bombanın yarattığı tüm patlama ve ateşleri “yutuyor”. Bu enteresan yeteneği sonrasında kendisini kullanmak isteyen teroristler tarafından kaçırılıyor, fakat bu teroristler kadını ele geçrimek isteyen tek grup değil. Patlama gerçekleştiği anda, dünyanın dört bir yanından bir grup süper güçlü insan, aynı aileden geldiklerini söyleyerek bu kadını ele geçirmeye çalışıyorlar. Secret Avengers tarafından karşılandıklarında ise, onlara karşı çıkmak konusunda hiçbir sıkıntı yaşamıyorlar. Bu tiplerin kim olduğunu, nereden geldiklerini, bahsettikleri ailenin kim olduğunu henüz bilmiyoruz.
“Yaratıcılık” ile ilgili söylenmesi gereken bir başka olay ise Secret Avengers’ın yeni üssü. Avengers Tower ve Avengers Mansion’un ardından, Avengers takımları bir başka üs daha kazanmış oluyor. Üstelik, bu üs, teknoloji harikası ekipmanlarla donatılmış devasa bir uzay üssü olduğu için olay daha da eğlenceli hale geliyor. Olayın “yaratıcılık” ile alakalı olmasını sağlayan ufak detay ise, bu uzay üssünün aslında “devasa” olmaması. Aslında, boyutu bir futbol topunu geçmiyor: Hank Pym’in teknolojisi ile çalışan bu üssün devasa gözükmesini sağlayan, aslında içeri girdikleri anda tüm karakterlerin “Ant Man” formülünün etkilerinde olduğu gibi bir anda küçülmeleri. Böylece, Secret Avengers’ın gizlilik problemi de ortadan kalkmış oluyor.
Bir de, “gerçekçilik” konusuna değinelim. Tabi ki Marvel çizgi romanlarından beklenecek bri şey değilmiş gibi gözüküyor bu, fakat, bu gerçek-dışı dünyanın da, kendi içinde bir gerçekçilik seviyesi olması gerekmez mi? Remender bunun da altından ustalıkla kalkıyor. İlk sayısında, daha henüz takım birbirini doğru düzgün tanımıyorken göreve gitmiş olmanın zorlukları – takım olarak hareket edememe, takımın birbirine tam güvenememesi – birer birer yaşanıyor. Açıkçası, Marvel bu işi Thunderbolts’un orjinal serisinde Captain America’nın takımı birkaç sayı boyunca eğitmesinden sonra bir daha hiç dikkate almamıştı hatırlayabildiğim kadarıyla. Bu da seriye hoş ve gerçekçi bir hava getiriyor.
Aynı zamanda, karakterler arasındaki ilişkiler de ustaca kurgulanmış. Birbirini tanıyan karakterlerin birbirlerini tanıdıkları, birbirleriyle arkadaş oldukları saklanmamış, aralarındaki eğlenceli diyalog da gayet iyi yansıtılmış. Üstelik, takım içindeki herkesin BFF olması gibi, uzun vadede seriyi sıkıcı kılabilecek bir durum da yok. Özellikle Captain Britain’in –haklı olarak- takımın lideri olmayı beklemesi, ve asıl liderin Hawkeye olduğunu öğrenmesi, Secret Avengers 21.1’de de değinilen Captain America – Hawkeye ilişkisini hatırlatıyor.
Bu konuya değinmişken, takıma katılma isteğini, takımın lideri olma isteği olarak algılayan Captain Britain’in gaza gelip yaptığı motivasyon konuşması ve Hawkeye’ın buna tepkisi de, Secret Avengers’ın bu sayısının akla kalanlarından.
Uzun süredir, Marvel’da gelecek için bu kadar ümit vaadeden, bu kadar başarılı bir çizgi romanını okumamıştım. Kesinlikle tavsiye ediyorum, on üzerinden on veriyorum, ve gelecek serilerde de ayı başarının sürmesini temenni ediyorum.