Bu hafta, 22-28 Kasım arasında çıkmış olan All New All Different Marvel çizgi romanlarını ele alıyoruz.
Öncelikle şunu belirtmem gerek, beklentilerin çok olmadığı, çıkmadan önce pek ses getirmeyen ‘Moon Girl and Devil Dinosaur’ bu haftaya damgasını vuran sayıydı. Belki haftanın en iyisi değildi, ancak birçok kişinin heyecanla beklediği bir seri olacağı kesin. Bu haftanın en iyisini belirlemek zor olsa da, en kötüsü açık ara Venom: Space Knight oldu.
All-New Wolverine #2
Laura Kinney’in iki çatışan grup arasında kalması ve olayı değerlendirme süreçleri hem okuma açısından keyifli hem de yazar Tom Taylor tarafından etkileyici şekilde sunulmuş. Bu zor süreç içinde, doğru veya yanlış bir takım kararlar alması ve bir şekilde sonucunun sorumluluğuyla eyleme geçmesi, iki grup arasında yaptığı arabuluculuk çalışması gibi karışık bir durumun sunumunu iyi aktarıyorlar. Sayının sonunda heyecan etkisi (cliffhanger) güzel yaratılıyor ve bir sonraki sayı için beklenti çok artıyor.
Carnage #2
Serinin yazarı Gerry Conway, okuyucuya ilk sayıda da olduğu gibi gerilimi iyi bir şekilde aktarmayı başarıyor. Korkunun, gerilimin ve bununla birlikte yüksek heyecanın sunulduğu bir seri Carnage. Özellikle bu sayıda, bu gerilim, okuyucuya çok yüksek bir şekilde yansıtılmak istenmiş, fena da olmamış. Araştırma grubu Carnage karakterinin izini sürerken, ne kadar yaklaştıkları ve hangi konumda oldukları gibi gerilim ve korku yaratan klasik unsurla sayı boyunca iyi yedirilmiş.
Guardians of the Galaxy #2
Sayının başlangıcında, geçmiş zamanlı olarak anlatılan Hala’nın hikayesi güzel ve etkileyiciydi. Öfkeden gözü dönmüş bir şekilde sorumlu araması ve bu kişiyi cezalandırmak için harekete geçiyor olması iyiydi, karakterin öfkesi ve motivasyonu sayı boyunca iyi aktarılıyor. Ancak çok ‘epik’ bir başlangıç yapılmışken, araya mizahi bir öğe koymak için çok yanlış yer seçilmiş. Bunu açmak gerekirse karakterin öfkesinin doruk noktasını gördükten sonra, destansı bir savaş, bir coşma beklerken okuyucuyu güldürmek için aralarında olan savaşın daha başında “it’s clobberin’ time!” kullanılması ve öncesinde anlatılan hikayenin bir anda harcanması. Bu yapılan mizah kullanımı çok rahatsız etmiş olsa da, sayının sonunda Peter Quill’in umutsuz durumu güzel aktarıldığı için, fena bir sayı değildi.
Howling Commandos Of S.H.I.E.L.D #2
İlk sayıda olan kötü mizah kullanımı bu sayıda da devam ediyor. Hatta ilk sayıda ürpertici atmosfer pek iyi olmasa da okuyucuya aktarılıyordu, mizah kullanımı bunu engelliyor olsa da atmosfer bir şekilde tatmin etmişti. Ancak bu sayıda, verilmek istenen ürpertici, tuhaf atmosfer, okuyucuya aktarılamamış. Sayı boyunca tuhaflık üzerinden gerilimi birçok yerde vermeye çalışıyorlar, okuyucuyu rahatsız etmeye çalışıyor ancak başarısız oluyor. İlk sayı kötüydü ancak, ortada farklı ve keyifli olabilecek bir seri olacağı için biraz daha olumlu değerlendirmiştim, ama bu sayı ilk sayıdan da kötü.
Çizer Stacey Lee tarafından yapılan çizim tarzı çok hoşuma gitti, sayıyla çok uyumlu ve özgün olmuş. Mockingbird karakterinin olaya girdiği kısımlar, The Goblin Nation takipçileri, The Goblin King ve Silk karakterlerinin modellemeleri ve çevresel tasarım yaratıcı kadro tarafından başarılı bir şekilde kurgulanmış. Hoşuma giden, okuması keyifli bir giriş sayısıydı.
Angela: Queen of Hel #2
İlk sayıda yapılan sayfalar, paneller, mekan ve zaman geçişleri arasında olan karmaşıklık ve düzensizlik bu sayıda da hakim. Ortada çok dokunaklı ve kaliteli bir aşk hikayesi olsa da, bu karışık ve bütünlüğü zayıf anlatımdan dolayı bu okuyucuya aktarılırken zayıf kalıyor. Ama ilk sayıda dediğim gibi, çizim ve renklendirme kalitesi, daha üst bir seviyede. Hatta bazı sayfalar ve panellerin muhteşem bir şekilde oluşturulduğunu ve sayının kendine özgü atmosferini ve tarzını çok iyi sunduğunu belirtmem gerek. Olumsuz taraflarını bir kenara bırakırsak, ortada güzel bir sanat eseri var, bu seriyi okurken çok keyif alıyorum.
Guardians of the Galaxy takımının üyesi Flash Thompson yani Venom karakterinin ‘Agent of the Cosmos’ olarak kozmik maceralarını okuyacağımız solo serisi. Temel olarak gayet ilginç bir hikayeye sahip bir seri, ancak uygulama konusunda bir o kadar başarısız. Ariel Olivetti tarafından yapılan çizim tarzı hiç güzel değil ve sayıyla çok uyumsuz olmuş. Bu hafta çıkmış olan Silk sayısında iyi bir iş çıkarmış olan Robbie Thompson, bu sayıda başarısız olmuş. Çok tembel ve üstün-körü bir hikaye anlatımı var, özellikle Flash Thompson’ın Kio ile olan sahneler, doldurma ve kalitesiz diyaloglar, robot üzerinden oluşturulmaya çalışılan kalitesiz mizah çok kötüydü.
Açıkçası bu sayıya başlamadan önce, böyle kaliteli bir işle karşılaşacağımı hiç düşünmemiştim. Yaratıcı kadro çok kaliteli bir iş çıkarmış, renk kullanımından çizimlere her şey harika bir uyum içinde. Lunella yani Moon Girl karakterinin kişilik özellikleri ve bunun doğrultusunda sayıdaki mizah kullanımı çok başarılı; buna örnek vermek gerekirse, sınıfta ‘after me’ veya nightstone bulduktan sonra ‘eureka’ tepkisi gibi hikaye ve karakterle uyumlu bir şekilde mizah kullanımı çok hoşuma gitti.