Batman incelemelerimizin bu “ikinci aşaması”nda, ele alacağımız ilk eser, Tim Sale ve Jeph Loeb ikilisinin elinden çıkan, Dark Victory hikayesi.
1999-2000 yılları arasında yayınlanan Dark Victory, aslında aynı yazar ve çizerin 96-97 yıllarında tamamladıkları Batman: Long Halloween eserinin doğrudan devamı olarak yazılmış. Dolayısıyla, Long Halloween’i okumadan, Dark Victory’nin de herhangi bir anlam ifade etmesi çok zor.
Long Halloween’de, bir yıllık bir süre boyunca “The Holiday Killer” olarak bilinen ve sadece Yılbaşı, Noel, Anneler Günü vs. gibi önemli tarihlerde cinayet işleyen azılı suçluyu yakalamakla uğraşan Batman ve Jim Gordon, Dark Victory’nin ilk sayfalarında oldukça karamsar bir ruh haliyle karşımıza çıkıyorlar. Holiday’in yakalanması ve Gotham’ın en güçlü suç lideri Carmine Falcone’nin güçten düşürülmesi yönündeki çabaları sırasında, “üçüncü ortakları” Harvey Dent’in Two Face’e dönüşmesine tanık olan, ve özel hayatlarında da ciddi sıkıntılarla mücadele eden ikili, bir polis memurunun asılarak öldürülmesi sonucunda, kendilerini yine bir seri katilin izinde buluyorlar.
Long Haloween’de konu alınan Holiday’e paralel olarak, sadece özel günlerde polis cinayetleri işleyen bu ikinci katilin kimliği, Dark Victory’nin de temel olay örgüsünü oluşturuyor. Bir önceki hikayede olduğu gibi, Jim Gordon ve Batman bu gizemli cinayetleri işleyenin kim olduğunu bulmaya ve cinayetleri durdurmaya çalışıyorlar.
Kendisinden önce gelen eser gibi, Dark Victory de büyük ölçüde bir dedektiflik öyküsü. Bu noktadan sonra, eserin ana konusu hakkında daha fazla bilgi vermek okuma keyfini fazla kaçıracaktır, dolayısıyla hikayeyi okumayı ve katilin kimliğini keşfetmeyi sizlere bırakıyorum.
Biraz daha değerlendirme kısmından devam edecek olursak, Dark Victory’nin yalnızca bir dedektif öyküsü değil, iyi bir dedektif öyküsü olduğunu söyleyebilirim. Sadece bu açıdan (yani gizemli bir suçlunun kimliğini bulma açısından) değerlendirildiğinde o kadar da başarılı olmayan Batman çizgi romanları var – yine aynı yazar Jeph Loeb’un yazdığı Batman Hush; bana kalırsa bunlardan bir tanesi – zira seri kötü bir seri olmamasına karşın, oldukça dikkatsiz bir şekilde okursanız bile, “katilin kim olduğunu”, daha ilk sayfalardan rahatlıkla anlayabiliyorsunuz (bunu daha detaylı olarakBatman: Hush incelememizde okuyabilirsiniz). Dark Victory bu açıdan sağlam bir eser, çünkü eserin çok boyutluluğu sayesinde, katil olma potansiyeli bulunan çok sayıda karakterin varlığından söz etmek mümkün.
Bu “çok boyutluluk” meselesi de, eserin ikinci güçlü yanı. Dark Victory yalnızca “The Hangman” kod adlı katilin bulunmasına yoğunlaşan bir seri değil, Batman’in ilk yıllarını – farklı farklı açılardan – görmemizi sağlayan, yoğun bir seri. Jim Gordon ve Batman’in Harvey Dent’in “çöküşüyle” mücadelelerinden, Falcone ailesinin yeniden güç kazanma çabasına, bu aile içindeki gerilimlerden, Gotham’ın karanlık suç dünyasının farklı boyutlarına; Joker, Two Face, The Riddler gibi kaliteli Batman düşmanlarından, Catwoman ile Batman’in ilişkisine kadar pek çok nokta, Dark Victory’yi okuması son derece keyifli bir çizgi roman haline getiriyor.
Elbette, bahsetmeden geçilmemesi gereken, çok çok önemli bir nokta da, Batman – Robin ortaklığının köklerini yeniden yorumlayan serinin, Dark Victory olması. Dick Grayson’un ailesinin öldürülüşü, Bruce Wayne tarafından yanına alınışı, Wayne – Grayson arasındaki paralellikler ve “Robin” karakterinin ortaya çıkışı, Dark Victory’nin özellikle internet ortamında en çok ilgi çeken unsurları arasında geliyor.
Jeph Loeb’un iyi yazarlığının yanı sıra, Tim Sale’in çizimlerine de elbette bir parantez açılmalı. Long Halloween’e göre biraz daha temiz bir çizgisi olduğunu söyleyebileceğimiz Tim Sale, ortaya gerçekten kaliteli bir iş çıkartmış. Falcone ailesinin yeni “lideri” Sofia Gigante’de, veya Umberto – Pino Maroni ikilisinde olduğu gibi, yer yer grotesk, yer yer Gotham’ın ve Batman’in dünyasına yakışacak şekilde karanlık bir üslup kullanan Sale, Loeb’un hikayesini bir basamak yukarı çıkartmayı kesinlikle başarıyor. Dark Victory, bu açıdan, yalnızca sayfalarına bakılması bile keyif veren, estetik bir çizgi roman.
Bu kadar övgünün yanında, Dark Victory’nin eleştirilmesi gereken yanları yok mu?
Baktığınız zaman, Long Halloween’in devamı olarak kurgulanan ve hedefi de bu doğrultuda değerlendirilebilecek bir eser olan Dark Victory’nin eleştirilebilecek fazla noktası olduğunu düşünmüyorum. Bir tek, ufak bir ikilem olarak, şu noktaya dikkat çekebilirim: Dark Victory, yazının başında da dediğim gibi, Long Halloween okunmadan okunması mantıklı olmayacak bir eser. Fakat, iki çizgi romanın ciddi anlamda benzer olduğunu düşünürseniz, Dark Victory’yi Long Halloween’den sonra okumak bir nebze yorucu olabilir.
Yukarıda linkini verdiğim Hush incelemesinde, Batman Hush ile Long Halloween’i karşılaştırmış, iki eser arasındaki benzerlikten dolayı Hush’un fazla orijinal veya sıradışı bir eser olmadığını açıklamaya çalışmıştım. Tematik ve kronolojik bir bütünlük içinde oldukları için, açıkçası Dark Victory’nin Long Halloween’e benzemesinin çok negatif bir durum olduğunu düşünmüyorum. Ancak, genel bir tavsiye olarak, kronolojik sıradan biraz saparak, Long Halloween ile Dark Victory arasında biraz süre koymanızı tavsiye edebilirim. Böylece çok benzer kurguları okumak sizi sıkmayacak ve yormayacaktır.
Modern Dönemin Batman’ini en önemli eserleriyle incelemeye devam ederken “ikinci aşama”mızı başlattığımız Dark Victory, ilk listemizi teşkil eden En İyi 10 Batman Hikayesi arasına girememiş bir eser. Comic Vine sitesinin okurlarının verdiği oylarla hazırlanan bu listeye oy veren okurlar, Dark Victory’yi Long Halloween’in bir uzantısı veya devamı olarak ele almış, veya çizgi romanın selefinin gölgesinde kaldığını düşünmüş olabilirler. Bu durum, Dark Victory’nin oldukça başarılı bir çizgi roman olduğu gerçeğini bence kesinlikle değiştirmiyor. İyi bir Batman hikayesi okumak isteyen herkes, Dark Victory’ye rahatlıkla bir şans verebilir.