Evet, maalesef bu bölüm bölüm ismi, önceki bölümün ismi olan Suicide Squad gibi DC’nin bir bir başka takımından, Birds of Prey’den gelse de, Avcı Kuşlarımız geçen bölümde Suicide Squad’ın yaptığı gibi beraber çalışmak üzere değil, kapışmak üzere bir araya geliyor. Ollie’nin çılgın eski sevgilisi ve öğrencisi Helena Bartinelli (a.k.a. Huntress), babasının ortaya çıkışı sonrası Starling City’ye geri dönüyor ve babasını öldürmek için bir banka dolusu insanı ve Laurel’i rehin alıyor. Huntress, Arrow ve Canary’nin çabasıyla yakalansa da, şehri oldukça karıştırıyor ve birçok insana da zarar veriyor.
Geçen bölüm incelemesinde Harley Quinn’in sesini duyduğumuzda bu bölüm için oldukça heyecanlanmıştık. Maalesef tahminim doğru çıktı ve henüz kendisini görme şansına erişemedik. Umarım bu bölüm, Birds of Prey için bir başlangıç bölümü olur ve ilerleyen bölümlerde/sezonlarda ekibin bir şekilde kurulmasını ve Harley’nin de onlara katılmasını görebiliriz.
Açıkçası Huntress ve Canary’nin karşı karşıya gelmesi fikri oldukça güzel işlenmişse de, Huntress’ın bu kadar çabuk, tek bölümde kullanılıp bir kenara konulmasını çok beğenmedim. Dönüşünü uzun zamandır bekliyordum, özlemiştim kendisini. İlk sezonda oldukça önemli bir yer kaplayan bir karakterdi çünkü. Umarım Huntress’ı çok geçmeden tekrar görürüz. Belki de Suicide Squad’a yapıldığı gibi, Birds of Prey de birbirine düşman karakterlerin bir görev için bir araya gelmesi konseptinde toparlanır.
Bu bölümün en ilginç sonuçlarından biri Roy ve Thea ayrılığı oldu. Daha öncesinde dizinin en sağlam ilişkisinin bu ikisinin ilişkisi olduğuna değinmiştim. Roy’un kendini hala kontrol edememesi yüzünden Ollie Roy’dan Thea’dan uzak durmasını isteyince, Roy Thea’yı üzmek pahasına da olsa, rasgele bir kızla öpüşerek Thea’yı kendisinden uzaklaştırmayı başarıyor. Açıkçası beni oldukça üzen bir gelişme oldu bu, dediğim gibi, dizinin en sağlam ilişkisiydi ve birdenbire bitti. Fakat Thea’nın Roy’un amacının farkında olması ve nedenini anlayamaması, Roy’un ise Ollie’ye hak vererek Thea konusunda akıllıca davranması karakterlerimizin dizinin başından bu yana ne kadar büyüdüğünü, olgunlaştığını gösterir bir delil, o açıdan bir tutarlılık olduğunu söyleyebilirim.
Ayrıca Ollie’nin Roy’a “Speedy” diyip Thea’yı hatırlatarak kendisini kontrol etmesini sağlaması da bölümün ilginç anlarından birisi oldu. Çizgi romanlarda “Speedy” aslında Roy’un kendi takma adı ve Roy’un da Ollie’nin kendisine “Speedy” demesi üzerine yorumlar yapması, bu takma addan nefret etmesi falan oldukça eğlenceli sahnelerdi.
Ada flashback’lerine de bir değinmek lazım. Bu bölümde daha geri planda kalsalar da, Sara’nın Huntress’ın babasıyla Laurel’i takas etmesi ile, adada Hendrick’le Ollie’yi takas etmesi arasında bir paralellik kurulması ve Sara’nın bunu karanlığının başladığı nokta olarak yorumlaması dikkat çekiciydi. Slade’in Ollie’ye işkencesine hala anlam veremesem de, Roy’da da gördüğümüz üzere Mirakuru’nun öfke yan etkisinin buna sebep olması şeklinde gerekçelendirilebilir. Fakat Slade’in pratik düşünmesi, Ollie’yi Hendrick’le takas etmeyi önermesi adada henüz tamamen kendini kaybetmediğinin bir göstergesi bence. Fakat bölüm sonunda Thea’yı kaçırması, Slade’in şimdiki zamanda artık iyiden iyiye harekete geçtiğini ve Ollie’ye hayatı zindan edeceğini vurguladı.
Son olarak, birkaç bölüm önce sanıyorum değinmiştim, bazı noktalarda dizi DC’nin yazar/çizerlerine bir nevi saygı duruşu, şapka çıkarma, yabancı dostlarımızın değişiyle bir “hat tip” yapıyor. Bu haftanın “hat tip”i de Birds of Prey yazarı Gail Simone’a gidiyor, bölümde Huntress’la Arrow ve Canary’nin rehine değiş tokuşu için buluştuğu noktanın adı “Gail Street and Simone” şeklinde adlandırılmış.
Bir sonraki incelemede görüşmek üzere sevgili okurlar.